Dag 0 & 1 in Shanghai

Vandaag is het precies twee weken geleden dat ik vertrok naar China. Ik ga proberen om op die volgorde ook de verslagen te plaatsen. Omdat dit verslag van twee dagen is, komt er morgen geen verslag, maar woensdag weer. Ook zitten hier nog geen foto's bij. Deze moet ik allemaal nog uitzoeken en komen dus later op mijn blog. 

Veel leesplezier!

Dag 0 & 1: de reis en de eerste kennismaking. (Maandag en dinsdag)

Afgelopen maandag (het is nu woensdag hier) ging de wekker al om 4:00. Het leek toen nog best wel onwerkelijk dat we zouden gaan vliegen en eindelijk naar China zouden gaan. Maar toch was het zo. 

Om 5:20 reden we weg bij het huis van mijn opa en oma. Uiteindelijk waren we al om half zeven op Schiphol, terwijl we er pas half acht hadden afgesproken... Deze tijd hebben we besteed aan koffie/chocomelk drinken in een restaurantje op Schiphol. Uiteindelijk was iedereen om half acht op Schiphol. We namen afscheid van onze familie en zijn gaan inchecken. Hierna meteen doorgelopen naar de douane, hier kwamen we gelukkig allemaal doorheen. We zijn toen maar meteen doorgelopen naar de gate en daar gaan zitten. Op dat moment was het al half negen en had ik al vier uur geleden ontbeten. Ik heb daar dus maar even een ham-kaascroisant gehaald. 

Om 9:25 mochten we, na controle van de boarding pass, eindelijk aan boord van het vliegtuig. Ik zat bij het raampje, zodat ik naar buiten kon kijken. Helaas zaten we nog een stukje boven de vleugel, dus werd mijn uitzicht gedeeltelijk geblokkeerd, maar dat was niet erg. Deze vlucht, naar Zurich was maar anderhalf uur, dus hadden we geen schermpjes om op te kijken. Ik heb eigenlijk alleen naar buiten gekeken, omdat ik geen zin had om iets uit mijn tas te halen. Het opstijgen en landen was echt leuk, vooral omdat je veel kon zien op dat moment. Ik had in het begin wel wat last van mijn oren, maar gelukkig niet zo lang. 

Na deze korte vlucht had ik wel zin om nog een keertje te vliegen, nou dat is snel veranderd... Twaalf uur vliegen is namelijk best lang als je maar een half uurtje kunt slapen. Dit omdat we net voor de wc's zaten en iedere keer als iemand naar de wc ging, ging de deur daar open en hadden we last van het licht. Ook konden we natuurlijk wel films kijken, maar bijna niemand had daar het geduld voor... Dit typte ik 's nachts, in het vliegtuig:

BOVEN CHINA

Ik typ dit in het vliegtuig, op weg naar Shanghai. We zijn nu zo'n 7 en een half uur onderweg en het is hier lokaal nu 2:30. Buiten is het pikkedonker, je ziet nu alleen wat sterren en het rode knipperlicht van de vleugel. Wij zitten net op/achter de vleugel, dus we konden sowieso al niet heel veel zien. (Ja alweer op deze plek). Toch hebben we het eerste deel van de vlucht veel uit het raampje kunnen kijken en veel kunnen zien van de verschillende landschappen, akkers, bergen en zee. We moeten nu nog 4,5 uur vliegen en dat is echt nog lang. Slapen hier lukt niet echt, ik heb net ongeveer een half uurtje kunnen slapen, maar dat is alles. Waarschijnlijk komt het erdoor dat het nu in Nederland 6 uur vroeger is, 20:45 dus... 

Toen ik net wakker werd zat Hannah, die zit naast me, bij het raam, op mijn schermpje een spelletje te spelen. Haar schermpje is al een hele tijd geleden gecrasht en doet nu niks meer...

Ondertussen is het 3:15. We werden net allemaal heel erg happy toen de steward langs kwam lopen, met ijs! IJS!! Om drie uur 's nachts! Wij vroegen ons echt meteen af of dit normaal is in China, maar dat zal wel niet. 

Naomi en ik hadden ook gevraagd om een bekertje water. (Zij zit aan de andere kant van het gangpad, naast mij). Het water kwam maar niet en op dat moment kwamen we erachter dat je ook zelf naar achteren kunt lopen, om daar water te pakken. We vonden het wel een goed idee om daar heen te lopen, en dus meteen onze benen te strekken dus stonden we op. We hadden echter nog geen drie stappen gezet, en daar kwam de steward aan. Met water! Dus konden we weer gaan zitten en alles (kussen, deken) weer oppakken. 

Ik ben best wel moe, maar slapen lukt niet echt. Toch maar even proberen, want over twee uur is het alweer licht...

Slaap lekker!

Hierna gooide Naomi haar water nog over de stoel heen... Zelfs de steward heeft haar serieus uitgelachen... Uiteindelijk kreeg een extra dekentje, om op te zitten. 

Toen we aankwamen in China merkten we meteen dat het anders was. Het rook anders, we zagen de smog hangen en het was super warm en benauwd. We werden opgehaald door mevr. Wang en samen met de Nieuw Zeelanders naar het hotel gebracht. Deze rit duurde twee uur. Twee uur! De Nieuw Zeelanders gaven ons chocola, maar zeiden verder niks, ook niet tegen elkaar. Terwijl wij Nederlanders heel gezellig aan het kletsen waren met elkaar. 

Toen we aankwamen op het kamp kwamen er allemaal Chinese leerlingen naar buiten die onze koffers tillen. Ze waren helemaal blij om ons te zien, dat was best grappig om te zien. We kregen de sleutels (pasjes) van onze kamers en werden daarheen begeleid. Ik zit in gebouw 2, kamer 2107. In iedere kamer slapen twee mensen, meestal uit hetzelfde land, maar als het niet uitkomt met iemand uit een ander land. Ik lig op een kamer met een meisje uit Bulgarije, Benny. 

De lunch was raar. Het was rijst en dat soort warme dingen. Het was wel lekker, en grappig om met de stokjes te eten. In het begin wel lastig, maar het gaat steeds beter. 'S avonds hadden we met iedereen 'dinner'. Alle landen waren al een beetje met elkaar aan t kletsen, maar wij zaten alleen met ons groepje. We vonden dat hier verandering in moest komen, dus bedachten we een plan. We gingen met drop mensen buiten aanspreken, dat ze het moesten proberen en zo. Naomi was hier echt heel goed in en zou zo de straatverkoop in kunnen. Het was misschien een beetje raar om te doen, maar het werkte wel. We hebben de rest van de avond met Mexicanen op hun kamer gezeten om hun snoep te proberen, te kletsen en elkaar moeilijke woorden in onze eigen taal laten zeggen. Dit was echt heel grappig. Uiteindelijk ging ik om 22:00 slapen, lekker op tijd (in Nederland was het toen pas 16:00). 

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om dit bericht te lezen. 

Liefs,

Rimke