De laatste dagen

Het is alweer december en dat betekent dat het (voor nu) tijd is voor mijn laatste update over mijn leven aan boord van de Africa Mercy. Op 11 november ben ik teruggekomen in Nederland. Dat was tien dagen eerder dan ik terug zou komen, dus ik heb mijn familie kunnen verrassen. Maar later meer daarover, eerst nog wat verhalen van mijn tijd aan boord!

Werk en meer
Het werk aan boord ging natuurlijk gewoon door. Ook in november werkte ik in de eetzaal, maar ik ben gewisseld van team. Dit vanwege het personeelsplan op de langere termijn. Het team waarin ik eerst werkte bleef erg stabiel, terwijl in het andere team iedereen vervangen werd en daar een nieuwe teamleider kwam. Ik heb twee weken met het andere team samengewerkt om hen iets meer ervaring te bieden en een beetje op weg te helpen. Dat was af en toe best lastig en vermoeiend, omdat veel dingen anders gingen en ik niet meer kon leunen op de Nederlandse teamleider die ik eerst had. Toch hebben we er met zijn allen een goede tijd van kunnen maken en ook veel plezier gehad!
Ook op mijn vrije dagen heb ik me nog goed vermaakt. Zo heb ik op een vrijdagmiddag onze bakker Harry een handje geholpen. Onder zijn toezicht en aanwijzingen heb ik stokbroden gebakken voor het avondeten en die zijn goed gelukt! Ook hebben we een proefje gedaan met het bakken van pretzels, wat ook voor Harry nieuw was.

Brandje stichten en buiten slapen
Nee nee, geen zorgen, ik heb niet echt brand gesticht. Aan boord zijn we vaak afhankelijk van onszelf als er bijvoorbeeld brand uitbreekt of een medisch ongeval is. Daarom hebben we onze eigen brandweerteams en andere zogeheten emergency teams. Om te zorgen dat iedereen weet wat hij of zij moet doen in het geval van nood (niet alleen de teams, maar alle crew), oefenen we dit geregeld. In Guinee hadden we om de twee weken een brandoefening waarbij we het schip moesten ontruimen, maar nu in de onderhoudsperiode werd daar in de tussenliggende week een "kleine" oefening voor slechts een deel van de teams aan toegevoegd. Een grote oefening is natuurlijk niet compleet als er geen slachtoffers zijn. Eerder heb ik al een keer een slachtoffer met een gebroken been gespeeld en ik wilde graag nog een keer slachtoffer spelen. Bij mijn laatste grote oefening kreeg ik die kans en dit keer gebruikten we ook make-up om de verwondingen na te maken! Het verhaal was dat Adam (onze chefkok) en ik brand hadden gesticht in een van de containers in het ruim en dat we daarna waren gevallen terwijl we wegrenden. Adam had een hoofdwond en ik een gebroken sleutelbeen. We hadden de grootste lol in het opkomen met redenen waarom we dan brand hadden gesticht en hebben in de rook zitten wachten op het brandweerteam. Naast dat het soms leuk kan zijn om mee te helpen met een brandoefening (normaal heb ik een taak in het aansturen en ondersteunen van de cabin checkers), zien we ook dat het oefenen echt helpt. Zo hadden we bijvoorbeeld een keer een brandalarm dat afging op vrijdagavond en iedereen stond binnen no time op zijn plek. Gelukkig bleek het om een vals alarm te gaan en was er niets aan de hand, maar het laat wel zien hoe getraind iedereen is.

Af en toe heb je aan boord ook mensen met leuke, gekke ideeën. Zo stelde een vriendin van mij voor om in mijn laatste weekend aan boord (op haar verjaardag) met wat mensen buiten te slapen in hangmatten. Nu had ik al wel het idee dat we niet erg veel zouden slapen en moest de helft van onze groep de volgende dag werken in de keuken of eetzaal, dus ik wist niet of dat wel een goed idee was. Maar ja, het was wel een leuk idee en als ik thuis kwam kon ik zo veel slapen als ik wilde, dus ik zei ja! We hebben onze hangmatten opgehangen, onszelf warm ingepakt en hebben geprobeerd om te slapen. Ik moet zeggen dat het me alles mee viel! Ik werd 's nachts een aantal keer wakker omdat er een plekje in mijn hangmat was zonder bedekking, waar koude wind doorheen kwam, maar verder heb ik erg lekker geslapen, toch zeker 5 uur. Pas tegen lunchtijd de volgende dag werd ik erg moe, dus na mijn lunchdienst heb ik nog even wat geslapen, maar verder was het een geslaagd avontuur! 

Terug naar Nederland
En toen kwam de dag waarvan ik hoopte dat die nog lang zou uitblijven, mijn vertrek. Ik vertrok op woensdagochtend en kreeg gelukkig ook de dinsdag al vrij. Die dag heb ik helemaal volgepropt met laatste momenten met mijn favoriete mensen en natuurlijk het inpakken van mijn spullen. Woensdag kwam dan echt het moment van afscheid nemen. Aan boord hebben we daar zo onze eigen rituelen voor. Vorig jaar werd iedereen bijvoorbeeld uitgezwaaid vanaf de kade, maar omdat we nu geen afgesloten kade hebben en er continu (vracht)auto's langs rijden, namen we nu binnen al afscheid. Veel mensen kwamen naar het café aan boord, om daar afscheid te nemen. Heel wat knuffels en laatste woorden later, werd er gezegd dat mijn taxi er was. Er werd voor me gebeden en toen mocht ik eindelijk door de tunnel! Daarbij wordt er door iedereen een erehaag gemaakt, waar je vervolgens doorheen mag rennen, op naar receptie en de gangway. Een aantal van mijn vriendinnen liepen mee naar de taxi om te helpen met mijn bagage, terwijl de rest van de crew naar deck 7 liep. Vanaf daar werd ik uitgezwaaid en terwijl we wegreden, klonk de scheepshoorn. Een bijzonder einde van weer een prachtige tijd aan boord!

Nog voor ik het schip verliet, wist ik al dat mijn vlucht met tweeënhalf uur vertraagd was. Gelukkig vertrokken we nog wel diezelfde dag en terwijl ik wegvloog van het eiland, kon ik in de verte heel klein de Africa Mercy zien. Ook een vriendin aan boord wist mijn vliegtuig te spotten terwijl we recht over het schip vlogen. 's Avonds laat kwam ik aan op Schiphol, waar ik werd opgehaald door mijn oom. Die bracht me naar huis, zodat ik de rest kon verrassen. Inmiddels was het al na middernacht, maar gelukkig hadden mijn oom en tante bij mijn opa en oma een reservesleutel opgehaald. Ik ben het huis in geglipt (dat voelde een beetje als inbreken) en in mijn eigen bed in slaap gevallen. De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door mijn ouders, die meteen doorhadden dat mijn slaapkamerdeur dicht was, en de rest heb ik kunnen verrassen toen ze kwamen ontbijten.

 

Nu ben ik alweer bijna een maand thuis, wat gaat de tijd toch snel. Ik heb nog niet veel kunnen doen, omdat mijn broertje een week na mijn thuiskomst het coronavirus kreeg en mijn zusje een week later ook positief getest werd. Met het gezin hebben we dus ruim twee weken in quarantaine gezeten, maar gelukkig mogen we vanaf vandaag weer naar buiten! De komende maanden zal ik in Nederland blijven om hier een en ander te regelen. Zo krijg ik bijvoorbeeld in februari eindelijk mijn implantaten voor mijn tanden! De tijd die ik daarvoor thuis moet zijn, wil ik ook gebruiken om eindelijk rijlessen te nemen en mijn rijbewijs te halen en verder zal ik straks weer op zoek gaan naar een baantje om wat te kunnen sparen. Zodra mijn implantaatbehandeling afgelopen is (helaas kan dat aardig wat maanden duren), wil ik graag weer terug naar Mercy Ships om aan boord te werken. Welk schip? Dat is nog een beetje de vraag, wie weet kom ik wel terecht op het nieuwe schip, de Global Mercy! Heb je nog niets gehoord over ons nieuwe schip? Check dan dit filmpje, waarin we haar aan je voorstellen!
Announcing the Global Mercy - YouTube

Dit was het dan voor mijn updates van mijn tijd aan boord in Tenerife. Hier stop ik dan ook weer even met de maandelijkse blogs, al zal ik wellicht af en toe wel wat kleine updates plaatsen. Heel erg bedankt voor het volgen van mijn avonturen en alvast fijne feestdagen toegewenst!

Liefs,
Rimke