Mondkapjes aan en van boord
Nog voor ik mijn vorige blog (over september) plaatste, is er veel veranderd aan boord, te veel om toen nog over te schrijven. Daarom nu een extra volle blog met nieuwtjes. Zoals ik vorige maand zei, heb ik geprobeerd er deze keer weer wat meer foto's bij te doen. Veel leesplezier!
Restricties aan boord
Op 28 september werd alle crew plots bijeen geroepen. In de bijeenkomst die volgde, kregen we te horen wat we nog zo lang mogelijk probeerden uit te stellen.
Omdat het schip momenteel in onderhoud is, hebben we lokale medewerkers die doordeweeks (en heel soms ook in het weekend) aan boord werken. Deze mensen wonen op het eiland en vormden dus altijd een "gevaar" voor de bemanning aan boord, op het gebied van blootstelling aan COVID. Om het risico zo klein mogelijk te houden, zorgden we dat we altijd mondkapjes droegen en afstand hielden als we in de buurt van deze contractors waren. Eind september werd bekend dat één van de werklui positief getest was op het coronavirus en dat veranderde voor ons veel. De kans dat er iemand aan boord besmet was geraakt was, vanwege de timing, erg klein, maar toch besloot het leiderschap aan boord het zekere voor het onzekere te nemen. In die plotselinge bijeenkomst, op maandagavond, werd ons verteld dat we per de volgende ochtend zouden beginnen met het dragen van mondkapjes en het houden van afstand aan boord. Die avond werd er veel geknuffeld en ben ik met een aantal vrienden tot middernacht opgebleven, om zoveel mogelijk uit de tijd die we nog hadden te halen.
Inmiddels zijn we ruim een maand verder en de restricties zijn nog steeds gaande. Overigens verwachten we dat die pas weer versoepeld worden als er een vaccin is voor het virus. Dus hoe ziet het leven aan boord er nu uit? Simpel gezegd dragen we mondkapjes en proberen we twee meter afstand te houden waar mogelijk. Maar simpel is het niet als je met 150 mensen op een schip woont. De mondkapjes zijn het makkelijkste. Die draag je altijd als je niet in je cabin bent, of als er iemand die niet in je cabin slaapt in je cabin is. Een andere uitzondering is als je fysiek aan het eten of drinken bent. Nu denk je misschien: eten en drinken is toch altijd fysiek? Ja dat klopt, maar als je een kop thee in je hand hebt en dus niet een slok neemt, moet je je mondkapje op hebben. Verder mag je buiten op het schip je mondkapje af, mits je afstand houdt van anderen en niet met meer dan tien mensen samen bent.
Het afstand houden gaat iets lastiger, omdat de meeste van onze gangen aan boord nog niet eens twee meter breed zijn. Hier wordt dan ook iets soepeler mee om gegaan. In de eetzaal, bijvoorbeeld, is het onmogelijk om twee meter afstand te houden. In plaats daarvan zijn de helft van de stoelen weggehaald, waardoor je altijd schuin tegenover iemand zit. Op andere plekken aan boord merk ik dat we meer afstand houden dan hiervoor, maar de twee meter halen we bijna nooit.
Werk in de eetzaal
Een week nadat de restricties aan boord begonnen, ben ik veranderd van baan. Er waren meer mensen nodig in de eetzaal en ik wilde graag van baan wisselen omdat het werk in hospitality me iets te chaotisch was, dus dat was een goede kans. Rond die tijd zijn we in de eetzaal ook overgegaan op het serveren van eten, tegenover de zelfbediening die we eerst altijd hadden. In het begin was dit wel even wennen, voor zowel de crew als het personeel in de eetzaal, maar ik vind het echt heel erg leuk om mensen hun eten te serveren. Na een tijdje weet je heel goed wat en hoe veel iedereen graag eet. Dit zorgt er niet alleen voor dat we sneller door de rij heen gaan (die was in het begin namelijk nog wel eens meer dan een half uur), maar ook dat mensen erg dankbaar zijn als je ze zonder al te veel vragen kunt geven wat ze willen. Sommigen uiten dit ook heel duidelijk en dat maakt het erg dankbaar werk. In mijn ogen zijn het een aantal seconden die ik in iemand kan investeren om hun dag weer net wat beter te maken.
Zoals in alle afdelingen hebben we ook in de eetzaal net genoeg mensen werken om te functioneren, maar ideaal is het niet. Het is daarom af en toe flink aanpoten en de werkdagen zijn soms erg zwaar. We beginnen doordeweeks om 06:00 uur 's ochtends met het klaarzetten van het ontbijt. Tegen de tijd dat we alles opgeruimd en schoongemaakt hebben, is het een uur of 9/half tien. Dan hebben we pauze, tot we om 11:00 uur beginnen aan de lunch, waarna we rond 14:00 uur klaar zijn. Om 16:00 uur beginnen we dan weer en meestal zijn we rond 19:00 uur klaar. Een werkdag is dus verspreid over 13 uur en ook al hebben we tussendoor wat vrije tijd, zeker nu we eten serveren is het erg intensief werk. Op de weekenden hebben we gelukkig geen lunch, die serveren we dan bij het ontbijt, wat ook weer iets later begint. In de eetzaal werken twee teams, die elkaar afwisselen. Team 1 werkt op maandag en dinsdag, team 2 op woensdag en donderdag en team 1 weer op vrijdag, zaterdag en zondag. De week erna draait zich dat om. Zo werk je altijd een "dienst" van twee of drie dagen, waarna je twee of drie dagen vrij bent. Dit maakt het iets beter mogelijk om het werk vol te houden. Maar ja, wat doe je dan met al die vrije tijd?
Tot een aantal (twee denk ik) weken terug, zaten we nog met het hele schip in quarantaine. We mochten alleen wandelen op de kade (over een lengte van zo'n 1,5 km), maar daar hield het wel mee op. Verder zaten we aan boord en moesten we ons daar zien te vermaken. Nou zeg ik niet dat dat nu anders is, of dat de restricties het leven aan boord beter maken, maar doordat we aan boord nu met restricties leven, hebben we de mogelijkheid tot shore leave gekregen. Dit betekent dat we nu de haven uit mogen en echt het eiland Tenerife op kunnen! Dat is natuurlijk geweldig, maar we zijn nog steeds niet helemaal vrij. Om in kleine stapjes te kijken wat veilig en mogelijk is, is alles heel erg gecontroleerd. We mogen met vier Mercy Shippers tegelijk met een auto weg op een van de volgende drie "trips":
1. Een bezoek aan één (of meer) van drie supermarkten in een dorp in de buurt.
2. Een bergtocht met de auto van ongeveer een uur.
3. Een bezoek aan het strand en de heuvel ernaast, die we overigens vanaf het schip kunnen zien.
Alle drie heb ik inmiddels één keer gedaan, in deze volgorde. Na twee maanden aan boord gezeten te hebben en (bijna) geen andere mensen te zien, vond ik het erg vreemd om andere mensen te zien in de supermarkt. Het was ook heel erg fijn om weer eens iets anders te zien dan het schip, maar drie schappen vol verschillende soorten yoghurtjes of jam blijft raar als je het assortiment aan boord gewend bent.
De bergtocht was niet enorm bijzonder, maar toch heel erg leuk om te doen. Ik vind het altijd heerlijk om om me heen te kijken en nieuwe dingen te zien en daarnaast was het een mooi moment om even wat bij te kletsen met de mensen die bij me in de auto zaten. Op het schip ben je toch altijd wel druk bezig en nu konden we niet zo veel doen, naast stil zitten en naar buiten kijken. Hierboven staan een aantal foto's van onze bergrit.
Hoewel ik het strand nog niet bezocht heb (ik ben geen fan van zand, dus weet ook niet of ik dat nog ga doen), heb ik afgelopen zaterdag wel de heuvel beklommen. Toen ik in quarantaine zat, leerde ik Matt kennen, die ook in die tijd op het schip aangekomen was. Als we 's avonds op dek 8 liepen, zagen we El Teide, de hoogste berg van Tenerife en hadden we het over hoe leuk het zou zijn om te gaan hiken als we ooit van het schip af zouden mogen. Matt is afgelopen zondag naar huis gegaan, en hoewel we niet echt de bergen in mochten, besloten we toch nog die hike te doen. Met nog twee crewleden zijn we de heuvel opgeklommen, op tijd voor de zonsondergang. De heuvel, Montaña Roja, steekt wat uit van het eiland, waardoor je een prachtig uitzicht hebt en vrij ver kunt kijken. Terwijl de zon aan de ene kant in de oceaan onder ging, kwam aan de andere kant de maan op. We hadden er niet helemaal over nagedacht dat we vervolgens in het donker weer naar beneden moesten en het op sommige plekken erg steil of gevaarlijk was door los grind, maar nadat we de auto hadden terug gevonden zijn we gelukkig weer veilig terug op het schip gekomen.
Natuurlijk kan ik nog veel meer vertellen over wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen maand, maar ik denk dat ik de belangrijkste dingen nu beschreven heb. Zoals ik al zei, was het een erg volle update, maar ik hoop dat je het leuk vond om weer wat vanaf de Africa Mercy te horen. Bedankt voor het lezen en tot volgende maand, dat zal alweer mijn laatste update vanaf het schip zijn!
Ohja, nog één ding! Aan boord is het altijd leuk om je eigen slaapplekje persoonlijk te maken, bijvoorbeeld door foto's en kaartjes op de muur te hangen. Een tijdje terug werd ik benaderd door Fotofabriek of ik met hen samen wilde werken. Ik heb 8 foto's opgestuurd gekregen en die hangen nu boven mijn bed. Zo leuk om weer eens wat nieuwe foto's te hebben! Mocht je ook foto's willen afdrukken of een fotoboek willen maken, dan kun je onderstaande linkjes gebruiken!
Fotoboek maken | |
Fotofabriek | |
https://www.fotofabriek.nl/ | Foto’s afdrukken |
Reacties
Een reactie posten