Help, ik woon in een sauna!

Ik blijf het toch zeggen hoor, de maand is weer voorbij gevlogen. Eerlijk gezegd weet ik niet eens meer wat er allemaal gebeurd is de afgelopen maand, maar ik zal een poging doen een goede blog te schrijven. Klaar voor september?

Werk

Mijn dagen zijn vooral gevuld met werk, werk en nog eens werk. Wie vorig jaar in mijn tijd bij Mercy Ships mijn blog volgde, kent misschien mijn taken als hostess nog wel, maar in corona tijd zijn er ook heel veel dingen anders. Het belangrijkste wat ik als hostess (gastvrouw) doe, is het klaar maken van cabins voor nieuwe crew en die crew vervolgens verwelkomen aan boord. Daarnaast komen er allemaal last minute, random taken tussendoor die we moeten uitvoeren. Op dit moment heb ik slechts één collega, wat allereerst ons werkschema erg intensief maakt (we hebben drie dagen vrij per twee weken) en er daarnaast ook voor zorgt dat we nooit aan alle klusjes die eigenlijk gedaan moeten worden toe komen. 
Vorige week kreeg ik voor een dag hulp van een van de kinderen aan boord. 's Ochtends hebben we wat bedden opgemaakt en 's middags hebben we 100 koekjes gebakken en die vervolgens uitgedeeld aan de crew! Koekjes bakken is iets waar we nu meestal geen tijd meer voor hebben, dus het was erg leuk om dat weer eens te doen!

Leven aan boord

Het leven aan boord is anders, maar toch ook erg hetzelfde als toen ik vorig jaar tijdens de field service aan boord was. In grote lijnen is het natuurlijk hetzelfde, iedereen werkt (voornamelijk) overdag, we eten met zijn allen in de eetzaal en we hebben verschillende meetings gedurende de week. Het grootste verschil is denk ik het aantal mensen dat aan boord is. Tijdens een field service hebben we 450 crewleden, plus zo'n 200 daycrew die iedere dag naar het schip komen om te werken. Dat betekent ook dat er bijna elke dag mensen vertrekken en aankomen op het schip. Op dit moment hebben we 135 crewleden aan boord. Nog steeds gaan er iedere week mensen weg en komen er mensen bij, maar niet zo veel als normaal. Ik persoonlijk vind het erg leuk dat er zo weinig mensen aan boord zijn. Ik ken zo goed als iedereen en heb contact met mensen die ik normaal tijdens een field service niet zo snel zou spreken, omdat ze dan veel verder van me af staan. Afscheid nemen van mensen is dan wel weer lastiger, omdat je een veel sterkere band hebt met de mensen die er zijn.
Qua ritme merk ik ook wel verschil. Over het algemeen is het werktempo wat lager voor veel departments die het normaal erg druk hebben. Aan de andere kant is de werkdruk op dit moment hoger, omdat we niet voldoende mensen aan boord hebben om in normale schema's te kunnen werken, maar dat komt dan weer door COVID.

Over COVID gesproken, dat is iets waar we op het schip van dag tot dag niet zo veel last van hebben. Het hele schip zit in quarantaine, waardoor we aan boord geen afstand hoeven te houden of mondkapjes hoeven te dragen, tenzij we in de buurt zijn van crew die nog in quarantaine of restricties zit of van lokale werkers. We hebben echter nog steeds geen shore leave (wat betekent dat we niet het eiland op mogen) en op de pier waaraan we liggen moeten we nu mondkapjes dragen tijdens het wandelen. We verwachten binnenkort echter wel meer restricties aan boord te krijgen, vanwege het toenemende aantal werkgebieden voor de lokale werkers, maar voor nu genieten we van onze vrijheid!

Hoewel iedereen druk is met werk aan boord, proberen we ook nog wat leuke dingen tussendoor te doen. Zo hebben we elke vrijdag avond filmavond, hadden we laatst een heus ping pong toernooi en spelen we af en toe spellen in de avond. We merken dat iedereen vermoeid is aan boord, dus veel gebeurt er niet, maar zo houden we het leven naast het werk ook leuk.

Pech
Ohja, de sauna! Wie mij over het schip heeft horen praten, heeft me vast horen zeggen over hoe koud het kan zijn, dankzij onze zeer goede airconditioning. Helaas heeft ook de airco af en toe onderhoud nodig en helaas is dat dit keer net in de gang van het schip waar ook ik slaap. Inmiddels zitten we al drie weken zonder airco in onze cabin en ik moet zeggen dat ik er steeds meer aan wen, maar zeker in het begin voelde het als een sauna als je onze gang en vervolgens onze cabin in stapte. We hopen dat de airco deze week weer aan gaat (dan zal ik wel weer denken dat ik op de noordpool woon), maar we verwachten eigenlijk dat het nog wel even gaat duren.
En daar houd de pech niet op helaas. Afgelopen zaterdag hielp ik met het doen van de afwas in de eetzaal en is mijn telefoon in het water gevallen. We hebben hem in de rijst gelegd en op een gegeven moment dacht ik dat hij het gewoon goed deed, maar vervolgens overleed hij in mijn handen. Nu dus maar weer in een bak rijst gelegd, in de hoop dat het beter wordt. In de tussentijd heb ik een leen telefoon van iemand anders aan boord, met mijn eigen sim kaart, dus kan ik in ieder geval contact leggen met mensen. 

Ik had graag wat meer foto's bij deze blog geplaatst, maar zo veel foto's heb ik eigenlijk niet. Het zou kunnen dat er nog wat meer op mijn telefoon staan, maar ja, daar heb ik nu niet zo veel aan. Wie weet volgende maand wat meer! 

Bedankt voor het lezen!