Einde van de radiostilte

Vier en een halve maand is het stil geweest hier op mijn blog, mijn laatste update schreef ik eind maart, toen ik net terug was van mijn tijd in Hawaii. Als ik me bedenk dat het inmiddels augustus is, vraag ik me toch echt wel af waar april, mei, juni en juli gebleven zijn. Ik ben al bijna vijf maanden in Nederland! Dat is voor mij toch wel een beetje een record, de laatste keer dat ik zo lang in Nederland was, was aan het begin van zes vwo denk ik. Er is in de afgelopen niet enorm veel gebeurd in mijn leven, maar toch wat dingen om een update over te schrijven. En wees gerust, aan mijn tijd in Nederland komt bijna een eind, maar daar vertel ik je straks meer over...


In mijn laatste blog eindigde ik met mijn plan voor de komende periode (hoe lang die ook zou duren). Ik wilde nog steeds zo snel mogelijk terug naar het schip, mede omdat ik weet dat dat is wat God wilde, en zou daarom in de startblokken blijven staan. In de tussentijd, zou ik thuis blijven en als het erop zou lijken dat het langer zou gaan duren, zou ik een baantje zoeken. Die periode ben ik veel in contact gebleven met het Nederlandse kantoor van Mercy Ships en vrij snel was het duidelijk dat het nog wel even zou kunnen duren voor ik terug zou kunnen. Ik besloot daarom toch een baantje te gaan zoeken en kon vrijwel direct aan de slag bij een lokale tulpenboer. Daar heb ik eerst een aantal maanden tulpenselectie op het land gedaan en vervolgens geholpen bij het bollen pellen aan de lopende band. 



In de maanden van het voorjaar is er verder niet heel veel gebeurd in mijn leven, behalve dat ik me besloot aan te melden voor een universitaire studie. Mijn reden hiervoor was onder andere dat ik mijn tijd goed wilde gebruiken, mocht ik vanwege de pandemie een jaar of langer in Nederland moeten blijven. 


De maanden juli en augustus (tot nu toe) waren, in tegenstelling tot de maanden ervoor, veel leukere en vollere maanden. In alle afgelopen maanden heb ik veel tijd door kunnen brengen met familie, maar toen het weer wat lekkerder werd, konden we ook weer wat leuke activiteiten ondernemen. Zo zijn we met het gezin een dagje gaan varen door Friesland met een sloepje en met de familie wezen kanoën en waterskiën. 
Ook ben ik eind juli een week op kamp geweest als kookleiding, met een organisatie waarmee ik vorig jaar zelf op survivalkamp naar Noorwegen was. Dit was een bomvolle en vermoeiende, maar super gezellige week! Samen met twee andere meiden verzorgde ik het eten voor de 40 tieners en 20 leiding die mee waren op kamp. Ons werk bestond uit heel heel heel veel snijwerk, nog meer boodschappen doen (ik heb in totaal wel drie uur door de Jumbo in Nunspeet geslenterd) en wat spontane tussendoortjes of extraatjes.



Ik was al een tijdje aan het twijfelen over mijn studiekeuze (want wanneer ben ik daar wel zeker over?) en toen mijn twijfels als maar groter werden, dacht ik er aan om het begin van mijn studie uit te stellen tot februari, zodat ik meer tijd zou hebben om na te denken. Ik wist dat dit mogelijk was bij mijn universiteit, maar had geen idee wat ik dan nog meer in het aankomende half jaar wilde doen. 
Tot er een mailtje binnen kwam, van Mercy Ships. Een mailtje waarin stond dat ze met spoed op zoek waren naar vrijwilligers om verschillende functies aan boord te vullen en voor een aantal van die functies kwam ik met mijn werkervaring in aanmerking. Voor mij was de keuze toen snel gemaakt. Ik heb meteen contact gezocht met Mercy Ships en voor ik het wist was bijna alles geregeld. Mijn studie heb ik uitgesteld tot februari en ook mijn kamer heb ik opgezegd. Het was even lastig omdat alles zo snel geregeld moest worden, maar inmiddels heb ik voor volgende week woensdag, 19 augustus, een vlucht geboekt naar Tenerife, waar het schip nu ligt. Het leven aan boord is momenteel heel anders dan normaal, maar daar vertel ik je meer over in een volgende blog.

Precies vier maanden geleden zou ik terug zijn gegaan naar de Africa Mercy. Ik ben al vier maanden langer in Nederland dan gepland was en wachtte al vier maanden op een update die me vertelde wanneer ik naar het schip zou kunnen. Volgende week is het dan eindelijk zover, dan zet ik, als alles goed gaat, weer voet op de Africa Mercy en zal ik daar voor drie maanden blijven. Ik kan niet wachten!

Ik zal de komende tijd updates blijven plaatsen hier op mijn blog, waarschijnlijk weer in het maandelijkse ritme dat ik ook in Hawaii aanhield, maar misschien zelfs iets vaker.

Voor nu: bedankt voor het lezen en tot de volgende!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Verhuizen, vakantie en afscheid nemen

Het aftellen is begonnen!

Ter land, ter zee en thuis