Sneeuw in het paradijs

Ik weet dat ik dit iedere keer zeg, maar jeetje wat gaat de tijd toch snel! Voor mijn gevoel was februari nog maar net begonnen, maar inmiddels is het alweer maart. Ik houd gelukkig wel redelijk bij wat ik hier allemaal doe, dus hier komt weer een nieuwe maand update!

Werk
In mijn vorige bericht vertelde ik al over mijn werk in de preschool. Het is me helaas nog niet gelukt om foto’s te maken van het werk en ik weet eigenlijk ook niet of dat nog gaat lukken. Lena en ik zijn inmiddels helemaal gewend aan het werken in de preschool en weten precies wat we gedurende de dag moeten doen. De afgelopen maand hebben we vrij vaak collega’s ziek gehad, waardoor Lena en ik ook iets zelfstandiger met de kinderen aan het werk moesten/mochten. Zo heb ik meerdere keren een specifiek “project” begeleid met tussen de vier en zes kinderen, die continue door wisselden. Doordat we ons steeds meer op ons gemak voelen in ons werk, durven we ook wat vaker te doen wat we zelf denken dat het beste is, in plaats van dat we dat altijd aan onze leiding vroegen.
In de afgelopen maand heb ik de kinderen nog beter leren kennen en ze zijn allemaal geweldig. Kinderen hebben ook de beste opmerkingen en soms komen ze zomaar op ons afgerend om een knuffel te geven. Wat zal ik ze gaan missen! Ik schrijf deze blog wat verlaat, dus op dit moment heb ik nog maar één week te gaan in de preschool, vanwege de voorjaarsvakantie die er aan komt. Lena en ik zijn al een aantal weken bezig om ons afscheid voor te bereiden, maar daarover meer in de volgende blog!

Op Mauna Kea

Weekenden
In het begin van februari ben ik nog op een aantal weekendtrips geweest. En wat voor een trips! Dit eiland heeft zo veel geweldige kanten met prachtige natuur om te ontdekken! Zo ben ik het eerste weekend van februari met een aantal vrienden op een roadtrip geweest. We begonnen de dag met een hike naar een strand, waar we een paar uur gebleven zijn. Daarna zijn we naar Mauna Kea gereden. Mauna Kea is de hoogste berg van Hawaii en sommige mensen vinden zelfs dat het de hoogste berg ter wereld is, omdat deze op de zeebodem begint en niet op zeeniveau. In de wintertijd valt er vaak sneeuw op Mauna Kea en ook toen wij er waren, lag er een flink pak. Dit was inmiddels echter allemaal ijs geworden. We hebben de zonsondergang bekeken vanaf de berg, ik ben nog even wezen sleeën, en toen zijn we snel weer de auto ingedoken. Geen van ons was echt voorbereid op zulke kou en mijn vingers deden drie uur later nog steeds pijn…
Het weekend erna ben ik met een groep naar Narnia geweest. Narnia is een plek met meerdere watervallen en veel plekken waar je van de rotsen af kunt springen (cliff jumping). Ik denk niet dat ik ooit zulke grote en mooie watervallen heb gezien, zeker een aanrader voor als je ooit naar Hawaii gaat!
De rest van de weekenden ben ik vooral veel thuis geweest. Hoe verder we in dit kwartaal komen en hoe langer we hier dus werken, hoe meer je aan iedereen merkt dat ze erg moe worden. Je komt toch al gauw in de dagelijkse sleur terecht en dan is het ook wel eens fijn om lekker thuis te blijven en niks te doen.

Groot deel van onze 2020-Q1 Kokua Crew

Paradijs
Het beeld wat veel mensen van Hawaii hebben, en wat ik zelf misschien ook wel het meeste deel, is dat het een paradijs is. Een paradijs met witte stranden met palmbomen aan een azuurblauwe zee met een prachtige onderwaterwereld en verder landinwaarts bergen en watervallen. Misschien lijkt het een paradijs voor mensen die hier kort op vakantie komen, maar ik woon hier nu tweeënhalve maand en ik heb geleerd om ook de andere kant te zien. Hier in Kailua-Kona zijn heel veel daklozen. Je ziet ze overal, langs de snelweg, bij het strand, bij de pier. Daarnaast is het helaas erg onveilig. Zoals ik al eerder zei, wonen wij op een kwartiertje lopen van de campus of het strand en hoewel we ons ook hier goed zouden kunnen vermaken, gaan veel mensen in hun vrije tijd toch ergens ander heen. Een aantal weken geleden werden we erop gewezen om echt niet alleen te lopen, vooral in het donker. Er zijn meerdere pogingen tot kidnapping gedaan op jonge meiden van YWAM en ook een aantal mensen uit onze crew hebben gemerkt dat zij in het donker achtervolgt werden. Gelukkig is er nog niets erg gebeurd, of althans niet binnen onze crew of waar wij van af weten, maar we proberen er dan ook op te letten dat iedereen elke avond veilig thuis komt en dat niemand alleen loopt.
Het is bijzonder om te merken hoe een plek die zo geromantiseerd wordt soms, toch ook een hele andere kant heeft. Af en toe vergeet ik dat ik op Hawaii ben, omdat het zo weinig weg heeft van de beelden die je in vakantiebrochures zou zien. Maar die andere kant maakt het ook een interessantere plek om te wonen voor drie maanden. Er is zo veel te leren over dit eiland en ik ben dankbaar dat ik in de afgelopen maanden deze plek een beetje beter heb mogen leren kennen.

Nog twee weken te gaan en wie weet kom ik over een jaar wel terug!