Ik ga naar huis en ik neem mee

*Deze blog had ik willen plaatsen op de dag van mijn vertrek, maar door de hectische laatste paar dagen had ik hem nog niet af. Daarom een beetje verlaat, maar toch hier!*

Als kind speelden we in de auto wel eens het spel "Ik ga op reis en ik neem mee". Eerlijk gezegd heb ik best een hekel aan dat spel, ik vind het gewoon niet leuk. Als het echt gaat om op reis gaan en een tas inpakken, vind ik het wel erg leuk om daarover na te denken. Vaak maak ik mijn paklijst al een paar weken van te voren (ook nu ligt de paklijst voor de Filipijnen al klaar). Nu ik me hier op de Africa Mercy klaar maak om naar huis te gaan, begin ik langzaam aan ook met pakken. Niet te snel, want alle spullen die ik hier heb gebruik ik echt nog tot ik wegga, maar ik ben vooral mentaal aan het inpakken. In de afgelopen tweeënhalve maand (wow dat is toch best wel lang) heb ik hier best veel gedaan, gezien en geleerd en er is dan ook genoeg wat ik met me mee neem. Ik zal proberen om jullie hier een beetje in mee te nemen.

In de notities op mijn telefoon heb ik vanaf het begin van mijn tijd bij Mercy Ships geprobeerd een lijstje bij te houden van dingen die ik geleerd of me gerealiseerd heb. Een van de eerste dingen die ik daar heb opgeschreven is: schoonmaken hoeft niet lang te duren of saai te zijn. Ik weet niet zeker of ik dit bedacht heb voor of nadat ik behoorlijk klaar was met het werk, ik denk er na. Vooral dat het niet saai hoeft te zijn, heb ik geleerd door verschillende collega's, met wie ik af en toe heel erg veel lol heb gehad tijdens ons werk. 

Wees dankbaar voor wat mensen voor je doen. Zelfs de kleine dingen.

Dit is iets wat ik wel echt aan boord geleerd heb. In Nederland zijn we niet gewend om mensen overal voor te danken (of in ieder geval niet in mijn omgeving), maar hier aan boord leven we met een aantal culturen die daar wel heel erg sterk in zijn. Mensen hebben me zo vaak bedankt voor het werk dat ik doe, terwijl ik zoiets heb van: 'Het is mijn werk, ik heb niet zoveel keus.' Hoe meer mensen me bedankten, hoe meer ik hier over na ging denken en uiteindelijk heeft het mijn blik op mijn werk zeker veranderd.

De volgende les die ik met me mee naar huis neem en met jullie wil delen, is wellicht wat pijnlijk: Two minute shipshowers zijn heel goed mogelijk en helemaal niet zo erg. Aan boord mag je per dag twee minuten douchen (twee minuten van stromend water) om zo niet al te veel water te verbruiken. Dit was van tevoren misschien wel iets waar ik tegenop zag, maar het viel me heel erg mee. Natuurlijk weet ik niet of ik echt iedere keer onder de twee minuten zat (waarschijnlijk niet), maar het is een mooi streven. Je raakt er aan gewend om sneller te douchen en het kost veel minder water. Ik kijk heel erg uit naar het nemen van een lange douch als ik weer thuis kom, maar wil ook zeker gaan proberen thuis minder water te verbruiken als ik douch. 

Oké, ik weet wat je gaat denken over mijn volgende les. Het is enorm cliché en iets wat veel mensen zeggen nadat ze een tijd gereisd hebben, op een schip of in bijvoorbeeld een ontwikkelingsland hebben gewoond, maar het is gewoon echt waar. Je hebt echt niet zo heel veel spullen nodig. Alles wat ik mee heb genomen van huis en wat ik dus voor elf weken gebruikt heb om van te leven, paste in mijn backpack van 55L en mijn laptoptas die ik mee had als handbagage (in totaal zo'n 65L denk ik). Nu had ik natuurlijk aan boord een bed en dat soort dingen, maar als het gaat om kleding en al die pruldingen die ik in mijn kamer heb, heb ik echt niet zo veel nodig. Ja, ik had een beperkte kledingkast aan boord en ja, ik wilde na vijf weken eigenlijk best graag een keer iets anders dragen dan die 6 shirtjes en 2 broeken die ik mee had, maar had ik meer dan dat nodig? Nee! Toen ik op een gegeven moment met mijn zusje aan het facetimen was en haar iets op liet zoeken in mijn kamer voor me, besefte ik me dat ik echt heel veel spullen heb daar. Dat heb ik allemaal niet nodig en als ik straks terug kom van de Filipijnen en weer wat langer thuis ben, wil ik zeker een keer kritisch naar al mijn spullen gaan kijken.

Wat ik verder mee neem naar huis (behalve die 65L aan spullen), is prachtige vriendschappen die aan boord ontstaan en gegroeid zijn. Ik heb zoveel geweldige mensen leren kennen, met wie ik niet alleen geweldige herinneringen heb gemaakt, maar die me ook vaak enorm veel geleerd hebben! Het wordt moeilijk om straks afscheid van ze te gaan nemen en ik hoop dat we via internet nog contact kunnen houden, maar de herinneringen zitten in mijn hart en zal ik nooit loslaten!

Voor nu eindigt mijn blogavontuur over mijn tijd met Mercy Ships hier. Ik heb nog veel meer verhalen te vertellen, maar heb nu geen tijd om daar blogs over te schrijven. Komende zondag vertrek ik met familie naar de Filipijnen, om daar voor vier weken bij familie op bezoek te gaan en vakantie te vieren. Ik hoop dat ik ook daar kan blijven bloggen, maar weet niet of ik überhaupt internet zal hebben. (Daarnaast laat ik mijn laptop thuis voor de verandering, dus zal ik alles op mijn mobiel moeten schrijven, wat een stuk lastiger gaat.) Wellicht dat ik na terugkomst van de Filipijnen nog wat verhalen van Mercy Ships zal delen, maar dat zien we dan wel weer. Ik ben sowieso van plan om snel weer eens terug te gaan naar Mercy Ships, dus nieuwe verhalen komen er sowieso ooit wel!

Voor nu bedankt voor het volgen van mijn avonturen en tot de volgende!